W naszym Muzeum zagościła poezja, a to dzięki promocji tomiku poezji Konrada Sikory To tylko woda. Autor pochodzi z Zawadki Rymanowskiej, k. Dukli. Aktualnie studiuje filozofię i teologię. Do debiutów literackich zaliczana jest ballada Młodość publikowana na łamach Nadwisłocza, a także utwór Rapsod żałobny Parze Prezydenckiej, który ukazał się w antologii Lament smoleńsko-katyński (Starachowice 2010). Swoje poematy medytacyjne Pieśń życiowa, Traktat o miłości, Poemat wieczorny opublikował m.in. na łamach polonijnego, internetowego czasopisma Recognito redagowanego w Paryżu. Jego dramaty i poezja często nawiązującą do form klasycznych.
Dotychczas wydał trzy książki: zbiór dramatów Persona (Krosno 2010), epos historyczny Dolina śmierci (Dukla 2014), a rok później tomik poezji Napisani na ścianach (Krosno 2015), nominowany do nagrody Orfeusza im. K.I. Gałczyńskiego. Tomik To tylko woda (Krosno 2017) jest czwartym z kolei utworem poetyckim Konrada Sikory. Prowadząca spotkanie Marzena Wojtanowska nawiązała do tytułu tomiku Konrada Sikory, że warto się zatrzymać, by dostrzec kroplę, która drąży skałę i nie czekać na to, aż lepsze czasy same do nas przyjdą, ale wyjść im naprzeciw. Pozwala się zatrzymać i po raz kolejny zamyślić się nad tym, co w życiu naprawdę ważne […]. Tomik autora zawiera w sobie wiele głębokich refleksji i przemyśleń na temat życia, miłości i ludzkiego przemijania. Prezentowanej na spotkaniu poezji towarzyszyła muzyka fortepianowa w wykonaniu Dominiki Sikory. To było już czwarte spotkanie autorskie Konrada Sikory w dukielskim Muzeum na przestrzeni ostatnich lat. Pierwsze – promujące zbiór dramatów Persona z udziałem dukielskiej poetki Olgi Lalić-Krowickiej – odbyło się w 2010 roku. Promocja dwóch kolejnych tytułów Dolina śmierci i tomiku Napisani na ścianach, to 2014 i 2015 rok.
W wymienionych utworach Konrad Sikora porusza ważne kwestie dotyczące człowieka, dotyka ponadczasowych wartości, które obejmują i normują wszystkie wymiary życia.
